80 lat temu: horror nazistowskiej śmierci od Frankfurtu do Hünfeld | Hessenschau.de

To musi być przerażające zdjęcie: wieczorem 24 marca 1945 r. Około 360 osób zostało wyciągniętych z Adlerwerks we Frankfurcie Gallus do północnego brzegu Frankfurta Gallusa. Na Hanauer Landstrasse trwa on na wschodzie.

Byli pracownikami przymusowymi, w cienkich, brudnych ubraniach więźniów i promowani przez żołnierzy SS. Hünfeld powinien kontynuować furgonetkę do obozu koncentracyjnego Buchenwald.

„Jesteśmy w nieszczęsnym stanie”

Pole AndrzeJ Branecki miał wtedy zaledwie 15 lat. Został również wysłany na paradę śmierci. W książce Joany Skibinska The Last Witness donosi: „Jesteśmy w nieszczęsnym stanie. Jak mija Fulda, grupa amerykańskich lub brytyjskich jeńców wojennych, Fulda, zobaczyła, że ​​SS. Musimy natychmiast porzucić ich straszne wrażenie, aby rzucić ich jedzenie.

Żołnierze SS chętnie pozbywają się zbliżającej się armii amerykańskiej. Nadal popychali więźniów do przodu. Ci, którzy nie mogą już nadal leżeć w rowie i zostać zastrzelonym przez SS, tak jak ci, którzy próbują uciec.

AndrzeJ Branecki donosi, że śnieg Türkiye jest zmieszany z krawędzią drogi.

Wächtersbach

Los więźniów zależy również od ludzi w miejscu prowadzonym przez marsz śmierci. Inny ocalały, Janusz Garlicki, mówi to w swojej książce prawdopodobieństwo przetrwania.

Opisuje, jak więzień podniósł bochenek chleba z głodnej drogi. Matka dziecka nazywa się strażnika. Więzień został oderwany na bok.

Marsz śmierci doprowadził do utrzymania, Gaelhausena, Wastbacha i Fuldy, a także ponad 20 wiosek. Przez pierwsze dwa dni drużyna poruszała się tylko w ciemności, a potem w ciągu dnia, ponieważ musiała być bardzo szybka. Armia USA zbliża się. Było oczywiste, że ciało wciąż było w tyle, a ludzie musieli się tym zająć na miejscu. Niektóre zostały pochowane na cmentarzu na miejscu.

Śmierć March Hefield przybył 29 marca. Stamtąd rozciąga się na obóz koncentracyjny Buchinwald, gdzie przybyło tylko 280 więźniów.

Sytuacja morderstwa w obozie koncentracyjnym Katzbach

Od sierpnia 1944 r. Do marca 1945 r., W obozie koncentracyjnym Katzbach we Frankfurcie, w sumie 1616 więźniów żyło między sierpniem 1944 r. Do marca 1945 r. Większość pochodziła z Polski, a wielu było zaangażowanych w powstanie Warszawskie. Ocalały AndrzeJ Branecki powiedział później, że obóz koncentracyjny Kazbach był najgorszą częścią jego życia.

Więźniowie spali na pokładzie, z ciągłym głodem i zimnem, a także przemocą i arbitralną naturą SS. Na głównym cmentarzu we Frankfurcie znajduje się wspólny grób zwany nazwą zmarłego więźnia, ale częściowo niepoprawny i niekompletny. Z okazji 80. rocznicy zainstalowano nowy pomnik z nazwiskami wszystkich zmarłych.

Bicie na śmierć podczas pracy w orła

Ojciec i bracia Zygmund Swistak i bracia Florian i Tadeusz Swistak, którzy przeżyli Katzbacha i innych.

Jego brat Tadeusz został pokonany w SS Orłów. Zaledwie wiele lat po wojnie Zygmund Swistak dowiedział się, że jego ojciec został zabity w marszu śmierci.

Wzruszające momenty głównego cmentarza

Zygmund Swistak jest jedynym ocalałym z jego rodziny. Po wojnie leżał w szpitalu przez długi czas przed emigracją do Australii. „Chciał trzymać się z dala od Europy w jak największym stopniu”-przypomniała sobie jego córka Jenni Hauwert-Swestak.

61-latek podróżował z Australii do Frankfurtu na 80. rocznicę marca i uczestniczył w inauguracji pomnika na głównym cmentarzu. Jenni Hauwert-Swoltak powiedziała, że ​​to dla niej ważne i widać, że „te 527 osób ma imiona, rodziny, są prawdziwymi ludźmi”.

Jenni Hauwert-Switk łączy również specjalne doświadczenia ze wspólnymi grobami na głównym cmentarzu. Była już ze swoim ojcem w 1998 roku. W tym czasie trudno było zarówno znaleźć imię kamienia osadzonego w ziemi.

„Więc wszyscy uklękliśmy i przeszukaliśmy, tata znalazł imię przyjaciela, którego przeczytał. Potem znalazłem jego brata, imię mojego wuja”. Nawet dzisiaj powiedziała: „Po raz pierwszy zobaczyłem, jak płakał mojego ojca. To przytłaczające”.

Walka o pamięć zmienia życie

Od tego czasu Zygmund Swistak zobowiązał się do zapewnienia pamiątek we Frankfurcie. W marcu 2022 r., Kiedy otworzyła się historyczna lokalizacja, miał 97 lat i otworzył się za pośrednictwem wideo. Zygmund Swistak zmarł pięć miesięcy później. Jenni Hauwert-Switk jest przekonana, że ​​jej ojciec żyje od dawna, aby go doświadczyć.

Jenni Hauwert-Swistak opisuje swojego ojca jako „torturowaną duszę”. Często jest zły i zemsty. Ale walka o upamiętnienie lokalizacji i komunikowanie się z innymi ocalałymi sprawiła, że ​​był bardziej miękki.

Ale cierpiał na depresję, szczególnie w nocy, gdzie nie mógł zasnąć. Powiedziała, że ​​szkoda, że ​​nigdy nie wydawał się bardzo szczęśliwy.

Słowa ojca

Jenni Hauwert-Swoltak zakończy się w poniedziałek w Central Memorial na 80. rocznicę parady śmierci i obozu koncentracyjnego Katzbacha w Paulskirche. Powiedziała, że ​​już wiedziała, że ​​będzie płakać. Ale to jest dla niej bardzo ważne.

„Poznaj dziedzictwo taty”. Gdyby tu był, mogłaby być pewna, że ​​„powie wszystko w swoim głębokim głosie. Ale mówię to, co powiedział”.

Jenni Hauwert-Switk przypomina 1616 więźniów w obozie koncentracyjnym Katzbach w Paulskirche. Szacuje się, że tylko około 120 przeżyło erę nazistowską.